Welkom bij www.kindmetautisme.com

Deze blog zal ik wijden aan het maken van vrienden als je autisme heb is dat nou moeilijk of juist niet. Ik ken genoeg mensen die best wel wat vrienden hebben die ook autisme hebben, maar het is wel moeilijker deze ervaring ondervind ik nu ook bij mijn zoon, toen me zoon wat kleiner was keken mensen niet zo naar wat die had en de kinderen hadden dit ook niet door. In de coronatijd had Max een vriendje uit de straat waar die veel mee omging en dat ging heel goed, maar toen Max wat ouder werd merkte je wel dat het jongetje wat afstand nam, dat kan ook komen omdat men ouder word en andere vriendjes krijgt maar dat geloofde ik niet zo omdat wij ook merkte dat Max wel wat veranderde. Max kon daar wel goed mee omgaan want je hoorde hem daar niet over. Op school gaat het best wel met vriendjes maken hij heeft 2 goede vrienden Milan die kent die al heel lang en Nick die zit dan niet bij Max op school, maar dat is de zoon van een vriend van mij. Max vind het op school niet echt moeilijk om met de kinderen om te gaan, daar hebben ze natuurlijk allemaal wel iets dus die stap is dan wat makkelijker voor hem. Alleen het onderhouden van die contacten is wat moeilijker omdat een hoop kinderen met een busje komen en dan is het moeilijk om ook af te spreken omdat je die ouders niet spreekt. Nu hebben we weleens contact gezocht met ouders en er is zeker wel eens een kindje wezen spelen uit zijn klas maar dat is wel sporadisch geweest, en dat is dan wel jammer. 

Als ik dan naar mijn dochter kijk die heeft al heel haar jeugd zoveel vriendinnen en dat gun ik mijn zoon ook natuurlijk. Max heeft een tijdje ook een ander vriendje gehad op school die regelmatig kwam maar die is vorig jaar naar een andere school gegaan, en ik heb toen geprobeerd om een aantal keren contact met zijn moeder op te nemen maar die reageerde niet of heel vaag, en op een gegeven houd het dan ook op voor mij. Voor Max is het moeilijk om in de straat aansluiting te vinden, omdat hij de jongens ook niet aanspreekt dat vind die echt heel moeilijk, en de jongens uit de straat komen ook niet naar  hem toe. Hij word gelukkig niet gepest, maar vind het soms wel zielig als die dan zo alleen aan het fietsen is in de straat. Met Milan daar doen we vaak leuke dingen mee en met zijn moeder, dagjes weg we zijn met hun op vakantie geweest dus dat was echt heel leuk, en Milan slaapt dan ook nu en dan bij ons dus dat is echt wel een vriend. Het is alleen dat Max niet kan zeggen ik ga naar mijn vriendje in de straat ofzo. Ik maak me daar soms echt zorgen over. Dalijk gaat die naar de middelbare en hij zal daar best wel nieuwe vrienden maken, maar het is een beetje uit de buurt en dat heb je vaak met speciaal onderwijs dat ze dan niet in de regio op school zitten. 

Ik ben wel benieuwd hoe jullie daar naar kijken als ouder laat een reactie achter hieronder